Vandaag is Marcel officieel elf maanden oud. Ik kan niet geloven dat zijn eerste jaar al bijna voorbij is. Hoewel Marcel officieel misschien nog een baby is, vind ik hem eigenlijk al veels te groot worden. Een echte baby is hij allang niet meer. Door zijn lengte wordt hij vaak ouder geschat, maar in zijn ontwikkeling loopt hij volgens mij prima op schema. Ja, als moeder vind ik hem natuurlijk de mooiste, de liefste en de slimste, maar we moeten wel eerlijk blijven.
Veranderingen
De afgelopen weken is zijn ontwikkeling erg hard gegaan. Hij heeft grote stappen gezet en veel geleerd. Dat deed hij eerder natuurlijk ook wel, maar het zijn steeds meer grote mijlpalen. Zo is hij deze maand écht gaan zitten. Hij zat al een beetje half, maar niet stabiel en niet recht op. Nu kan hij echt goed zitten en het gaat ook steeds gemakkelijker. Het kruipen gaat ook steeds beter. Het tijgeren is steeds meer kruipen aan het worden. Zijn buik komt echt los van de grond.
Meneer is ook maar even gaan staan. Dit wilde hij al veel langer, maar hij moest nog even oefenen. Dat oefenen heeft geholpen. In het begin stond hij alleen op als hij zich aan iemand kon optrekken, maar inmiddels lukt het hem ook in zijn box, in bed, bij de tafel en de bank. Eigenlijk lukt het hem nu om zich overal aan op te trekken. Terwijl hij op iets leunt, probeert hij voorzichtig te stappen en hij staat soms op zijn tenen. Hij blijft aan het trainen. Je kunt aan zijn gezicht zien dat hij vastbesloten is om binnenkort échte stappen te gaan zetten. Hij wil zo graag lopen. Ik ben echt benieuwd of dat voor zijn eerste verjaardag nog gaat lukken, maar de tijd zal het leren. Of ik het moet willen is een tweede, want ik voel me nu soms al een politie agent. (Doe niet, blijf af, pas op!)
Ik kan nog wel een hele lijst maken van dingen die hij opeens (zelf) kan, maar één ding is zeker. Ik geniet van elke stap die hij zet. Elke keer als hij iets nieuws kan, ben ik super trots. Het is zo enorm gaaf om deze hele ontwikkeling van dichtbij mee te maken. Dat heb ik waarschijnlijk al vaker geschreven, maar ik blijf me verbazen over hoe ontzettend mooi dit allemaal is.
Geef een reactie