Het voelt alsof 2018 pas net begonnen is, maar na vandaag laten we februari alweer achter ons. Februari is een korte maand, maar toch heb ik weer aardig wat gedaan en meegemaakt. Er was geen bevalling deze maand. Baby Pluis zit gelukkig nog veilig en warm in mijn buik en wordt dus echt een maart (of april) kindje. Wat we wel gedaan hebben in februari lees je hier onder.
De eerste helft van het jaar is bij ons altijd het drukst qua verjaardagen. Het begint met mijn eigen verjaardag in januari en daarna zijn er tot eind april elke maand meerdere mensen jarig. We begonnen met een belangrijke mijlpaal: De eerste verjaardag van neefje Hugo, die op de valreep nog jarig was in januari. Ik weet nog wel van Marcel dat zo’n eerste verjaardag wel even een moment is. Voor de ouders en andere familieleden dan. Hugo zelf was er gewoon rustig onder. Hij had een prachtige (en lekkere) Nijntje taart met zijn naam erop en we hebben hem goed verwend met cadeautjes. Tante zijn blijft in ieder geval erg leuk en cadeautjes kopen voor zo’n kleine schat is in ieder geval niet moeilijk. We hebben niet iedereen op kunnen zoeken die jarig was, maar zijn wel gaan lunchen bij mijn ouders toen mijn moeder jarig was en zijn even langs geweest op het feestje van (Pel’s achternichtje) Rachel, want ja, 18 is ook een mooie mijlpaal!
Met de zwangerschap ging alles redelijk deze maand. Het wordt elke week zwaarder, omdat die dikke buik in de weg zit, maar in eerste instantie viel het allemaal mee met de kwaaltjes. Ik was wel erg moe, want slapen lukt gewoon niet goed meer. Op 7 februari kreeg ik een tweede groei echo. Marcel was met me mee, maar Pel kon niet. De echoscopiste wist nog dat Pel er met de 20 weken echo ook al niet bij kon zijn en maakte voor ons een 3D echo van de kleine man om dat goed te maken, zodat hij thuis eventjes kon kijken naar zijn baby. Ik ben wel erg blij met deze mooie echo foto.
In mijn 34e week werd ik door mijn moeder en schoonzus meegenomen voor een Babyshower. We gingen naar de Geertjes Hoeve in Haarzuilens. Ik was deze keer wel gewoon op de hoogte van de datum en de tijd, dat was wel prettig. Het was erg gezellig en de baby en ik zijn weer erg verwend. Ook was het gezellig om even bij te kletsen, hoewel de tijd weer voorbij vloog en ik nog steeds het idee had dat ik ze nauwelijks gesproken heb. Het was vooral heel erg lekker om er even uit te zijn en met volwassenen te praten die ik niet vaak zie en die niet in het ziekenhuis werken. Daar merk ik ook wel aan dat ik er een beetje klaar mee ben.
Ik had deze maand drie gewone controles op de planning staan en ben daarnaast nog een aantal keer langs gegaan voor een extra controle. Ik moet eerlijk zeggen dat we minder vaak in het ziekenhuis zitten dan bij de eerste zwangerschap. Dat heeft twee redenen. Ten eerste hebben we nu Marcel en dat betekent dat ik gewoon niet altijd weg kan of wil, want dan wil ik hem bijvoorbeeld niet wakker maken en daardoor wacht ik net wat langer af voor ik bel. Ik heb ook geen eigen auto meer, dus dat speelt misschien een rol. Anderzijds overleg ik het vaak even met Pel en dan kunnen we wel beredeneren welke pijntjes en krampjes iets zijn en welke vorige keer niet echt wat waren. We hebben nu tenslotte meer ervaring. Ik heb één nachtje onder sedatie in het ziekenhuis geslapen, omdat ik zo weinig slaap krijg dat het vaak zwaar is om de dag door te komen. Uiteindelijk sliep ik daar ook niet, vanwege de harde buiken. Dit hebben ze wel kunnen observeren, wat ook weer scheelt. Toch sta ik niet te springen om het nog een keer te doen. Toen ik zwanger was van Marcel kon ik na zo’n nacht gewoon een dag in bed blijven liggen thuis en dan kon ik heerlijk bijtanken, maar dat is nu helemaal niet aan de orde. Voor een peuter zorgen terwijl je zelf nog half moet bijkomen van de sedatie is dus écht geen aanrader.
Ik begin wel te merken dat de laatste loodjes eraan komen. Niet alleen omdat mijn buik flink groeit, maar ook omdat er steeds meer kwaaltjes bij komen. Zo had ik vorige week al een keer een hoge bloeddruk tijdens de controle, maar viel het toen allemaal nog mee. Deze week was de bloeddruk weer hoog en werden er ook eiwitten (en suikers) gevonden in mijn urine. Dat laat even wat alarmbellen rinkelen. Ik moest na mijn afspraak gelijk bloed laten prikken, maar mocht wel thuis de uitslag afwachten. Het was vooral voor de zekerheid. Voor nu lijkt het mee te vallen, want ik hoefde nog niet opgenomen te worden, maar ze hebben me wederom op het hart gedrukt dat ik me echt niet teveel in mag spannen. Dat gaat nog knap lastig worden. Ik ben na de afspraak wel naar bed gegaan om de rest van de middag te slapen. Gelukkig kon mijn vader iets eerder weg van zijn werk om Marcel alvast op te halen, zodat ik ook echt uit kon rusten.
Het bleef een maand met verschillende mijlpalen. Marcel mocht op de 13e namelijk starten op de peuterspeelzaal. Hij is inmiddels vier keer geweest. Het is voor hem best wel wennen en ik heb wel gemerkt dat het hem moe maakt, maar aan de andere kant doet hij het ontzettend goed. Ik had verwacht dat hij meer moeite zou hebben om zich aan te passen tijdens de uurtjes die hij daar is met de groep, maar de juffen zeggen dat hij het erg goed doet en dat hij zijn draai al lijkt te vinden. Dat is natuurlijk erg fijn om te horen. Deze week heeft Marcel zijn eerste voorjaarsvakantie. Helaas is het niet zo’n leuke week geworden, omdat hij ziek was, maar anderzijds mist hij nu gelukkig niets. Ik vond het ergens ook wel heel leuk dat hij voor het eerst vakantie heeft. Of het concept al tot hem doordringt weet ik niet. Ik denk het eigenlijk niet, maar dat komt nog wel. Hij gaat wel op vakantie, want hij mag komend weekend met opa en oma mee naar een huisje. Die kleintjes die regelen het wel hoor.
De baby en de zwangerschap zijn op dit moment het belangrijkst, maar ik heb ondanks alles toch ook wel de tijd en energie gevonden om een klein beetje mee te doen met Pokémon Go. Ik ben nog altijd fanatiek en wil nog steeds graag alle legendaries blijven vangen tijdens raids en dat is me weer gelukt. Ik heb drie stuks van Rayquaza kunnen toevoegen aan mijn Pokédex. Ook ontving ik eindelijk zo’n felbegeerde ex-raid pass zodat ik een poging kon doen om Mewtwo toe te voegen aan mijn collectie. Dat is gelukt en daarna voelde ik me Pokémon technisch wel klaar voor de bevalling. Sinds januari is er elke maand een Pokemon Community Day waarbij één Pokémon in de spotlight staat. In februari was dit Dratini. Ik was best druk, maar heb er wel wat gevangen en zelfs twee shiny exemplaren gevonden. In die zin was ook dit event weer een succes. Als klap op de vuurpijl bereikte ik deze maand level 36.
Ik probeer momenteel een balans te vinden tussen genoeg rust/slaap pakken en alle klusjes af te krijgen voordat de baby er is. Ik heb het idee dat ik het bij Marcel allemaal iets beter onder controle had en dat alles toen al klaar stond. Het goede nieuws is dat we de meeste spullen nu echt wel in huis hebben. Afgelopen maand zijn we nog een paar keer naar Ikea gereden en ik kocht wat dingen bij Prenatal, Hema en online. Ik heb mijn fiets laten repareren en voorzien van een stoeltje achterop zodat ik Marcel zelf weg kan brengen als dit echt nodig is (of als ik straks weer op de been ben) en voor de rest heb ik enorm gehamsterd voor de komende weken. De la met toiletartikelen, de voorraadkast én de vriezer zitten behoorlijk vol, maar dat levert gek genoeg wel weer ruimte op in mijn hoofd voor andere dingen. Ik blijf ook maar lijstjes maken en vraag me inmiddels af of ik ook een lijstje nodig heb om al deze lijstjes weer op te zetten. Langzaam krijg ik ook meer last van nesteldrang, maar ik kan niet alles doen wat ik graag wil en moet dan vaak om hulp vragen of wachten tot Pel tijd heeft. Nog heel even volhouden dan maar, het komt allemaal goed.
Ik ben benieuwd wat maart ons gaat brengen. Ik hoop in ieder geval dat we de baby mogen gaan verwelkomen, maar ja, als die kleine heel eigenwijs is en lekker zit daar binnen, kan hij ook gaan voor een geboortedag in april. Dat gaat allemaal afhangen van wanneer hij zich wil laten zien en of we tot die tijd allebei gezond blijven. Ik houd jullie uiteraard op de hoogte. Misschien niet altijd op mijn blog, maar anders zeker via Twitter of Instagram!
Ik las de volgende boeken
- Onder de Ketchupwolken – Annabel Pitcher
- The Hate U Give – Angie Thomas
Geef een reactie