Na regen komt altijd weer zonneschijn

Vorige week schreef ik dat er een emotioneel weekend aan zat te komen voor mij (en mijn familie.) Ik wilde hier nog even op terug komen en vertellen hoe het geweest is. Achteraf gezien voelde ik me al de hele week een beetje wiebelig. Ik was moe, kattig en ik was aan het vechten tegen mijn verdriet. Dat helpt niet. Soms moeten dingen er nu eenmaal echt even uit. Het weekend is voorbij gegaan en nu gaat het weer een stuk beter. Na regen komt altijd weer zonneschijn, zowel letterlijk als figuurlijk. Dat klinkt heel cliché, maar het is wel waar.

Toch waaien de ‘buien’ niet altijd vanzelf over. Ik moet er wel wat voor doen. De eerste stap was (zoals altijd) toegeven aan mezelf dat ik me rot voelde en dat het oké was. Ik heb een ontzettende hekel aan de zin ‘het mag er zijn’, maar toch was dit nu wel van toepassing. Er is vorig jaar gewoon veel gebeurd en dat gaat je nu eenmaal niet in de koude kleren zitten. Sommige dagen zijn beter dan andere. De meeste dagen zijn eigenlijk gewoon prima, maar er zijn echt momenten dat ik aan mijn oma en opa denk en dat het pijn doet dat ze er niet meer zijn. Je kunt wel door blijven rennen en leuke dingen gaan doen, maar uiteindelijk helpt afleiding niet altijd. In dit geval was het voor mij beter om er even bij stil te staan. Op zaterdag had ik er echt even genoeg van. Ik was moe. Ik stuurde de mannen naar buiten toe en ik kroop zelf in bed. Ik heb niet geslapen, maar ik deed even helemaal niets en daar knapte ik eigenlijk wel van op.

Daarna was het weer tijd voor actie. Toegeven aan je verdriet is één ding. Dat hoort bij het proces van rouw. Zondag had ik ook de behoefte om even stil te staan bij het gemis. Samen met mijn ouders zocht ik een plek op waar we veel herinneringen aan hebben. We reden naar de plek waar zowel wij als mijn opa en oma op de camping stonden. We bezochten de plek waar de caravans stonden en liepen naar het meer toe waar we vroeger vaak gingen zwemmen. Er is daar veel veranderd en toch is alles nog zo herkenbaar. Het gaf me rust en het was net alsof oma opeens weer wat dichterbij stond. Het was voor mij wel goed om aan haar te denken. Daarna was het ook goed om weer verder te gaan en gewoon Vaderdag te vieren. De mensen die er nog wel zijn, verdienen tenslotte ook mijn aandacht.

Inmiddels zijn de donkere wolken in mijn hoofd een beetje weggetrokken. Het zonnetje schijnt weer. Ook buiten is het lekker warm, dus daar ga ik eens fijn van genieten!