Kitten update

Het is inmiddels twee weken geleden dat we onverwachts een nestje kittens mochten opvangen via het asiel. Ik heb ondertussen een boel foto’s gemaakt iedere dag en ik heb de leukste 16 (tsja, ik kon niet kiezen!) in een update gezet.

Week 1

Op dag 1 moesten de kittens nog even wennen aan hun nieuwe thuis. Ik heb in sneltreinvaart de eetkamervloer leeg gemaakt en daar konden ze blijven. Op die manier konden we ze vanuit de woonkamer wel bekijken, maar hadden ze toch hun eigen plekje.

Helaas konden we de eerste paar dagen minder genieten dan we hadden gehoopt. In de eerste week ben ik vier keer op en neer gereden naar de dierenarts. Moeder Poes leek ziek te zijn en had inderdaad koorts. Het is erg lastig om te doorgronden of een beestje pijn heeft als je haar niet goed kent, maar uiteindelijk bleek er wel wat aan de hand te zijn. Ze had een ontsteking. Met een antibitioca kuur en een bak vol adviezen stond ik weer thuis. Het hielp! Na de kuur knapte Moeder Poes weer op. Ze werd weer actiever, zorgde beter voor de kleintjes en werd nog liever naar ons toe.

Voor de rest was ik vooral bezig om ze uit elkaar te leren houden. De kittens zijn allemaal zwart-wit of wit-zwart. We hadden een lijstje met een omschrijving van elke kitten meegekregen van het asiel (zodat we ze konden wegen), maar dat leek lastig. Ik zeg leek, omdat het me na 24 uur eigenlijk perfect lukte om ze allemaal uit elkaar te houden. Inmiddels zie ik het wel aan een houding of aan de staart en hoef ik niet eens meer naar het koppie te kijken. Ze zien er niet alleen net iets anders uit, maar ze hebben ook echt allemaal hun eigen karaktertje.

Het opvangen van kittens was wel meer werk dan ik van tevoren had kunnen inschatten. Iedere ochtend sta ik op tijd op en de dag begint met her voeren van 8 katten (ik heb er zelf tenslotte ook nog twee), het verschonen van kattenbakken, het stofzuigen en dweilen van de kattenkamer en het wegen van de kittens. Daarna is het de rest van de dag een kwestie van bijhouden en even om het hoekje gluren. En heel hard genieten van die lieve koppies en gekke houdingen tijdens het slapen.

 Week 2

De eerste week vloog voorbij. In de tweede week kwamen er wat mensen kijken bij de kittens, want foto’s zijn schattig, maar het is natuurlijk nog leuker om ze in het echt te zien. Daarnaast was het gezellig om Kim en mijn schoonouders op visite te hebben.

Helaas zagen we ook in week twee weer een arts. Deze keer hoefde er geen poes of kitten mee in een mandje. Tijdens het geven van de antibiotica, beet Mama Poes me vol in mijn hand. Auw! Ik moest naar de huisartsenpost voor een tetanusinjectie en een antibiotica kuur. De wondjes waren snel dicht en ik heb wel een stijve arm, maar het valt allemaal reuze mee. Ik kan het haar ook niet kwalijk nemen dat ze na de eerste week even in een slecht humeur was. Voor de rest is ze namelijk erg lief en makkelijk in de omgang.

De kittens groeien inmiddels niet alleen hard, je ziet ze ook elke dag weer nieuwe dingen bij leren. Zo gaan ze steeds actiever spelen en kunnen ze elke dag hoger klimmen of verder springen. Af en toe zien we hoe Mama Poes iedereen bij elkaar roept om ze iets aan te leren. Dan staan ze samen rond de krabpaal of zij gooit een muisje door de kamer en de kittens jagen daarop. Het is echt prachtig om te zien. Als het hele spul uitgespeeld is, gaan ze drinken bij hun moeder of ze vallen in slaap op de plek waar ze aan het spelen waren.

Ondanks dat ik alle kittens even leuk vind, zijn er voor mij twee favorieten. De kleinste kitten is ook de brutaalste van het stel. De enige poes tussen vier kleine katers. Ze moet ook wel van zich af bijten. Ze is totaal niet bang voor ons en wordt graag aangehaald. Hoewel we haar het liefst zelf zouden houden, is er al iemand bij het asiel die haar graag wil adopteren. Ik wil vooral dat ze allemaal een fijn huis krijgen straks, want dat verdienen deze schatjes!

Donderdag ging ik langs bij het asiel en ik haalde pilletjes op om de kittens en hun moeder te ontwormen. Daar kletsten we meteen even bij over hoe het ging. Het gaat inmiddels hartstikke goed met het hele nestje, dus er was alleen maar goed nieuws om te delen. Nu maar hopen dat dit de komende weken zo blijft. Als ze zo schattig blijven, dan komen er vast nog een boel foto’s bij de komende weken. Vinden jullie het leuk als ik die ook blijf delen?