Minicruise Londen

Vorige week was het eindelijk tijd voor onze minicruise naar Londen. Dit zou wel eens ons laatste uitje kunnen worden met z’n tweeën, want ik denk dat we al ons geld de rest van dit jaar hard nodig hebben om ons huisje klaar te maken voor de baby. Des te meer redenen om hier heel hard van te genieten. Op vrijdagavond waren we vanaf 18.45 uur welkom op de boot van Stena Line in Hoek van Holland. Een cruise maken staat sowieso al heel lang op mijn verlanglijstje, maar Huib is niet dol op boten en het is vaak duur, dus dit was een mooie kans om eens te kijken hoe dat bevalt, slapen op een boot. Dat was in dit geval een beetje dubbel. Ik word nooit wagenziek of zeeziek en mijn bed lag heerlijk, dus ik dacht dat het wel goed zat. Helaas was ik door de storm die er was in combinatie met de zwangerschap wel heel ziek de eerste nacht. Ik sliep dus erg slecht…

Op zatermorgen kwamen we aan in de haven van Harwich, Engeland. Om half zes lokale tijd moesten we allemaal de boot af. Omdat de gangway stuk was, ging dat met pendelbussen. Wij waren er als de kippen bij, zeker omdat ik echt graag een zitplek wilde hebben in de trein naar Londen. Uiteindelijk hebben we heel lang zitten wachten in de bijna lege trein, want het was helemaal niet druk op de boot. Nou ja, we hadden dus een zitplek. Toen we uiteindelijk in Londen aan kwamen, liep het al tegen negen uur en kon de dag gaan beginnen. Meteen had ik er weer zin in. Wat houd ik toch van die stad!

Eigenlijk hebben we wel heel veel gedaan op één dag. We begonnen de dag met een underground ritje in de richting van de Big Ben en de London Eye. Hoe vaak ik ook in Londen kom, daar moet ik toch altijd even heen. Ik ben vooral erg dol op de Big Ben. Vanaf daar zijn we een stukje gaan wandelen langs souvenirwinkeltjes. Daarna had ik zin om te gaan shoppen! We hebben heel Oxford street afgelopen, snel wat gegeten en daarna zijn we op Piccadilly Circus nog verder gegaan. Het was meer kijken dan kopen, maar ik heb wel twee dingetjes gekocht voor de baby. Dat kon ik toch niet laten. Verder is het voor mezelf even moeilijk winkelen nu, maar dat geeft niet, want kijken vind ik ook al heel leuk.

Na het winkelen had ik eigenlijk wel een beetje last van mijn voeten en ik had zin in een kop thee. We zijn dus binnen gelopen bij een pub waar we vorig jaar ook al geweest waren. Daar vonden we een tafel die we deelden met een oudere meneer. Ik heb daar heerlijk mee zitten kletsen terwijl ik mijn thee op dronk. Britten zijn echt fijne mensen. In zo’n pub is iedereen over het algemeen heel vriendelijk en open. Op dat moment kwam mijn drang op mijn koffers te pakken en naar Engeland te verhuizen zeker weer boven drijven. <3 We konden echter niet eeuwig in de pub blijven hangen, want we hadden een reservering voor een late lunch bij Jamie’s Italian.

Wat vond ik dát leuk! Allereerst was ik heel blij met de non-alcoholic cocktails die ze op de menukaart hadden staan, want normaal gesproken krijg ik bij zo’n fijn restaurant (en op mijn verjaardag) toch wel zin in een glas wijn of een ander lekker drankje. Nu had ik meteen het gevoel dat ik dat niet hoefde te missen, zonder dat het slecht was voor de baby. Ik bestelde vooraf de nachos met salsa (wat een soort van gevulde kussentjes waren, met kaas erin, hmmm) en daarna een pasta met pompoen, kaas en spinazie. Ook heerlijk. Voor een nagerecht had ik dus echt geen ruimte meer (en ik had al de helft op van beide gerechten… soms is zo’n minimaag wel lastig hoor!) Er stonden erg lekkere toetjes op de kaart, dus ja dat was wel jammer, maar goed dat is dan voor een volgende keer.

Zo vloog de dag natuurlijk voorbij, maar we waren nog niet klaar. Nee, we wilden ook nog even kijken bij de Tower Bridge en eventueel nog op King’s Cross naar Platform 9¾. Dat eerste ging prima, maar bij King’s Cross was het zo belachelijk druk dat ik niet in de rij wilde staan. In plaats daarvan ben ik wel even gaan snuffelen in het boekwinkeltje en kocht ik een boek. Ook leuk! Daarna hadden we nog wel tijd over, maar ik was op. We zijn dus vast terug gegaan naar station Liverpool Street en daar hebben we met een flinke kop warme chocolademelk zitten wachten op onze trein terug naar de boot.

De tweede nacht op de boot sliep ik als een roos. Ik was zo moe van het lopen en alle indrukken, dat ik al sliep toen mijn hoofd mijn kussen raakte. Jammer dat zo’n reisje zo snel voorbij gaat, maar ik heb er weer heel erg van genoten.

Londen, ik hoop tot snel!