Onverwachts positief

Nee mensen, ik ben niet opnieuw zwanger. Vandaag is het een jaar geleden dat ik een positieve zwangerschapstest in handen had en ik wilde hier even bij stil staan. De weg naar deze zwangerschap was zeker anders dan de keren ervoor. Met de miskraam nog redelijk vers in het gedachten, was het doodeng. We hadden twee maanden gewacht en daarna was het tijd om weer te proberen zwanger te raken. In juni was dit niet gelukt en hoewel dat niet gek was, merkte ik aan mezelf dat ik het vreselijk vond. Toen werd het juli…

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Ik wilde er niet teveel bij stil staan. Dat leek me niet echt helpend. Uiteindelijk had ik geen idee hoe lang we moesten wachten met testen, want mijn cyclus is erg onregelmatig. Op zondag 23 juli waren we een dagje uit in Almere en ik was niet bezig met zwanger raken tot ik bij McDonalds naar het toilet ging en ik bloedverlies had. Het was voor mijn gevoel alweer voorbij en we zouden doorgaan naar augustus.

Toch was dit niet het geval. Ik verloor wat bloed, maar het werd niet heftiger en stopte ook weer. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. De dag erna was dag 28 van mijn cyclus en ik pakte ’s middags een zwangerschapstest uit de la. Niet omdat ik dacht dat ik zwanger was, maar omdat ik mezelf wilde laten zien dat het niet zo was. Om een lang verhaal kort te maken: Ik heb nog nooit zo snel een dik kruis zien verschijnen op een zwangerschapstest. Dat was echt bizar.

Ik wist niet goed wat ik moest denken van deze positieve test. Ik durfde niet te hopen dat het goed zat, maar aan de andere kant was het wel een hele dikke en duidelijke streep. Ik weet nog dat ik me volledig overdonderd voelde. Ik belde eerst Pel en toen mijn moeder. Ook vertelde ik het aan mijn broer toen ik hem die middag zag. Ik wilde geloven dat het deze keer goed zou gaan. Ik heb ook geen andere zwangerschapstest meer gedaan. In plaats daarvan belde ik het ziekenhuis. Ik mocht snel langskomen, want door mijn onregelmatige cyclus wist ik niet precies hoe lang ik zwanger was.

Uiteindelijk schatte ze tijdens deze afspraak in dat de uitgerekende datum 3 april zou moeten zijn. We gingen nog een spannende tijd tegemoet. Zou het hartje gaan kloppen en blijven kloppen? Een paar afspraken later werd die datum tijdens de termijnecho bijgesteld naar 30 maart. En hoewel er na 12 weken gezegd werd dat we uit de gevarenzone waren, bleef het voor mij de hele zwangerschap spannend of alles goed zou komen. Inmiddels weten we dat Espen pas op 7 april geboren werd en dat alles goed met hem gaat. Daarom kan ik nu ook met een goed gevoel terug kijken op de positieve test die ik een jaar geleden in mijn handen had.