Vandaag krijgen leerlingen die eindexamen gedaan hebben de uitslag te horen. Wat een spannend moment. Als ik al die verhalen zie online, denk ik automatisch even terug aan mijn eindexamenjaar.
Ik deed in 2003 mee aan het eindexamen op het gymnasium. Mijn vakkenpakket bestond naast het standaard gedeelte uit biologie, wiskunde b1, natuurkunde, scheikunde, aardrijkskunde en latijn. Dat was een flinke uitdaging, aangezien ik beter ben met woorden dan met getallen. Destijds had ik dat niet zo in de gaten en ik dacht echt dat ik mijn kansen in het leven zou verkleinen als ik voor een ander vakkenpakket zou kiezen. Daarnaast wilde ik niets te maken hebben met geschiedenis en economie. Hoe dan ook, ik zette door en deed in 2003 eindexamen.
Een paar weken later was daar die bewuste dag waarop we de uitslag kregen. Rond 4 uur ’s middags zouden de docenten ons gaan bellen en hoe langer het duurde voor de telefoon ging, hoe beter dat zou zijn. Ik had die dag eigenlijk geen tijd om thuis bij de telefoon te wachten. Mijn (toen al!) ex en ik waren uitgenodigd op een bruiloft en daar wilde ik wel graag heen. We zouden in de middag even snel op en neer naar mijn huis, zodat ik de telefoon op kon nemen. Daarna zouden we de vlag buiten hangen en gewoon verder gaan met feest vieren. Dat was het plan.
Het werd 4 uur. Ik zat in de keuken, op het aanrecht, met de telefoon in mijn handen. Mijn broer en mijn ex waren bij me. Het was stil. De minuten verstreken en toen het tien over vier was, durfde ik langzaam weer adem te halen. Ze waren nu vast al bezig de mensen te bellen die het wel gehaald hadden. Toch? Helaas verliep dat anders. De telefoon ging en de conrector vertelde me dat ik gezakt was. Ik vroeg nog om welke vakken het ging en wanneer ik een herkansing kon doen, maar dat zat er niet meer in. Ik was gezakt. Er zat niets anders op dan volgend jaar opnieuw examen te doen.
Nu zou ik kunnen zeggen dat mijn wereld instortte en dat het allemaal verschrikkelijk was. Ja, het was ook wel erg, maar op dat moment wist ik het even niet. Ik denk dat ik wel gehuild heb, maar daarna heb ik mijn tranen afgeveegd en hebben we het originele plan weer opgepakt. We gingen terug naar het feestje waar we hebben gegeten en gedanst.
Het is inmiddels veertien jaar geleden dat ik examen deed. De dag van de eindexamen uitslag zal ik nooit vergeten en elk jaar op deze dag denk ik terug aan die middag en aan die minuten die zo eindeloos lang leken te duren. Gelukkig weet ik inmiddels wel dat deze uitslag niet allesbepalend is voor de rest van je leven en doet het geen pijn meer.
Ik wil iedereen die vandaag de uitslag verwacht heel veel succes wensen en ik hoop van harte dat jullie de vlag wel buiten kunnen hangen!
Geef een reactie